«Περνάει, ἀλήθεια,
δύσκολες μέρες ὁ κόσμος καὶ τὸ σκάφος τῆς Ἐκκλησίας κλυδωνίζεται· ὄχι μόνο γιατὶ
εἶναι μεγάλη ἡ τρικυμία καὶ τὰ κύματα ἀπ᾽ ἔξω χτυπᾶνε τὸ πλοῖο, μὰ γιατὶ καὶ τὸ
πλήρωμα εἶναι ἀπειθάρχητο καὶ ἐπαναστατημένο. Ἀλλὰ ἄς μὴ τρομάζει ἡ τρικυμία· ἡ
Ἐκκλησία, λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «χειμάζεται, ἀλλ᾽ οὐ καταποντίζεται». Τὴν κρατάει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα,
ποὺ συγκροτεῖ ὅλο τὸ θεσμό της· τὴν κρατάει ὁ τίμιος Σταυρός, ποὺ βράδυασε στὸ
θάνατο καὶ ξημέρωσε στὴν ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ· τὴν κρατάει καὶ τὴν
ποτίζει τὸ αἷμα τῶν ἁγίων Μαρτύρων· «καθάπερ
γὰρ τὰ φυτὰ ἀρδευόμενα αὔξεσθαι πέφυκεν, οὕτω καὶ ἡ πίστις ἡ ἡμετέρα,
πολεμουμένη μᾶλλον ἀνθεῖ καὶ ἐνοχλουμένη πλεονάζει· καὶ οὐχ οὕτω τοὺς κήπους εὐθαλεῖς
ἡ τῶν ὑδάτων ἀρδεία ποιεῖν εἴωθεν, ὡς τὰς Ἐκκλησίας τῶν μαρτύρων τὸ αἷμα
ποτίζειν πέφυκεν»· εἶναι λόγια τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ποὺ λυποῦμαι
νὰ τὰ μεταφράσω, κι ἄς τὰ καταλάβει ὁ καθένας ὅσο μπορεῖ. Ἐγώ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
στὸ τέλος τώρα τῆς ὁμιλίας, ἕνα σᾶς παρακαλῶ καὶ σᾶς ἱκετεύω· ἄς εἴμαστε
μονοιασμένοι, ἄς εἴμαστε ἀγαπημένοι. Στὶς δύσκολες μέρες ποὺ περνᾶμε, ἄς μὴν τὸ
ξεχνᾶμε πὼς εἴμαστε ἀδελφοί, στὸ αἷμα τῶν ἁγίων Μαρτύρων. Δὲν χρειάζεται ἡ Ἐκκλησία
τὸ δικό μας αἷμα· τὴν καλωσύνη μας χρειάζεται, τὴν ἀγάπη μας θέλει. Ἔτσι ἡ χάρη
τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατέρα, καὶ ἡ κοινωνία
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ μᾶς ἑνώνει καὶ μᾶς δένει σ᾽ ἕνα σῶμα, τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας,
θὰ εἶναι πάντα μαζί μὲ ὅλους μας».
Ἀπόσπασμα
ἀπὸ ὁμιλία στὴ μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Κυριακῆς, τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου
Διονυσίου, Μητροπολίτου Σερβίων καὶ Κοζάνης. (Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, Τόμ. Α´, Ἀποστολική
Διακονία).
